บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา เปียโร ดิ ลอเรนโซ เดอ เมดิชิ (อิตาลี: Piero di Lorenzo de' Medici; อังกฤษ: Piero the Unfortunate) (1 มกราคม ค.ศ. 1472 – 28 ธันวาคม ค.ศ. 1503) เปียโรมีตำแหน่งเป็นแกรนด์มาสเตอร์ของเมืองฟลอเรนซ์ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1492 จนกระทั่งต้องลี้ภัยในปี ค.ศ. 1494เปียโรเป็นบุตรคนโตของลอเรนโซ เดอ เมดิชิรัฐบุรุษคนสำคัญของฟลอเรนซ์[1]ของยุคเรอเนซองส์กับภรรยาคนแรกคลาริเช ออร์สินิ เปียโรเป็นพี่ของสมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 10เปียโรได้รับการศึกษาและการฝึกให้เป็นประมุขของตระกูลเมดิชิและผู้ปกครองฟลอเรนซ์ต่อจากบิดาจากนักการศึกษาคนสำคัญเช่นอันเจโล โพลิซิอาโน แต่เปียโรขาดคุณลักษณะที่ไม่เหมาะกับการเป็นผู้นำ เปียโรรับหน้าที่เป็นผู้นำของฟลอเรนซ์ในปี ค.ศ. 1492 หลังจากช่วงระยะเวลาอันสั้นที่สงบ ระบบที่สร้างไว้โดยลอเรนโซก็เริ่มเสื่อมโทรมลงเพียงภายในสองปีหลังจากที่เสียชีวิต เมื่อพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 8 ทรงตัดสินพระทัยข้ามภูเขาแอลป์พร้อมกับกองทัพเพื่อลงไปยึดเนเปิลส์ที่ทรงอ้างสิทธิในการสืบราชบัลลังก์ เมื่อมาถึงฟลอเรนซ์เปียโรก็มิได้ต่อสู้และยอมตามข้อเรียกร้องทุกอย่างของชาร์ลส์